Πολλές φορές οι γονείς οδηγούνε τα παιδιά στην παχυσαρκία χωρίς καν να το συνειδητοποιούν. Απαγορεύσεις, υπερβολική αυστηρότητα, επιβραβεύσεις μέσω του φαγητού και διατροφικά…χατίρια. Μήπως κάνουν κάτι λάθος; Ναι!
Απαγόρευση τροφών: Με το να απαγορεύουν οι γονείς δια ροπάλου στα παιδιά τους να τρώνε γλυκά, σνακ και παχυντικές τροφές, έχουν τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που περιμένουν. Τα παιδιά στην ουσία στερούνται τις τροφές αυτές και όταν τις βρουν μπροστά τους…πέφτουν με τα μούτρα. Έτσι, καταλήγουν με περισσότερες θερμίδες από όσες θα έπαιρναν αν έτρωγαν την «απαγορευμένη» τροφή στην ώρα τους.
Αν όμως τα παιδιά μάθουν από μικρή ηλικία τους λόγους για τους οποίους συγκεκριμένες τροφές πρέπει να καταναλώνονται με μέτρο, θα συνυπάρχουν με αυτές, χωρίς να κάνουν υπερβολές. Ένα τρίχρονο παιδί δεν θα καταλάβει τι θα πει λιπίδιο, χοληστερίνη ή κρεατίνη. Μπορούν όμως οι γονείς, με κατάλληλη εκπαίδευση από διατροφολόγους-διαιτολόγους, -και σε συνεργασία με αυτούς- να φέρουν σε επαφή το παιδί με τον ειδικό διατροφολόγο που θα του εξηγήσει με πολύ κατανοητό τρόπο γιατί για παράδειγμα η σοκολάτα δεν κάνει καλό.
«Αν είσαι καλό παιδί, θα σου πάρω παγωτό»: Όταν το φαγητό γίνεται μέσο επιβράβευσης το παιδί το συνδυάζει με την ψυχολογική του κατάσταση και το ταυτίζει κάθε φορά με τα συναισθήματά του. Το ίδιο αποτέλεσμα έχουμε και όταν το φαγητό γίνεται μέσο τιμωρίας για το παιδί. Έτσι κάθε φορά που θα έχει μια κρίση χαράς θα καταφεύγει στο φαγητό για να επιβραβεύσει τον εαυτό του, ενώ όταν νιώθει λύπη θα την καταπνίγει και πάλι στο φαγητό.
«Πάμε να φάμε έξω»: Η λύση του γρήγορου φαγητού και τα γνωστά delivery, είναι η πλέον διαδεδομένη, ειδικά στις οικογένειες που και οι δύο γονείς δουλεύουν και η προετοιμασία ενός σπιτικού φαγητού είναι ένα άπιαστο όνειρο.
Η προετοιμασία ενός σπιτικού φαγητού χρειάζεται χρόνο. Ο φόρτος εργασίας και ο περιορισμένος χρόνος μπορεί να κάνουν το έτοιμο φαγητό μονόδρομο, η συστηματική του επιλογή όμως έχει ως αποτέλεσμα στην κακή διατροφή του παιδιού. Καλό είναι λοιπόν να ρυθμίσουμε το πρόγραμμά μας με τέτοιον τρόπο ώστε να μαγειρεύουμε στο σπίτι και να έχουμε τελικά τον έλεγχο του τι τρώει το παιδί και πόσες θερμίδες λαμβάνει ημερησίως.
Ακόμη και αν αυτό φαντάζει ακατόρθωτο, υπάρχουν τρόποι να μαγειρέψουμε υγιεινά, γρήγορα και εύκολα με ελαφριές σπιτικές συνταγές και φυσικά συμβουλευτούμε τον διαιτολόγο-διατροφολόγο που θα μας υποδείξει τι να επιλέγουμε και τι να αποφεύγουμε κάθε φορά που βγαίνουμε έξω για φαγητό.
«Ώρα για φαγητό»: Τα παιδιά από την πολύ μικρή ηλικία πρέπει να μάθουν τι σημαίνει: «Τώρα, είναι η ώρα του φαγητού». Στον βαθμό που αυτό είναι δυνατό, φροντίζουμε το παιδί να τρώει τα κυρίως και τα ενδιάμεσα γεύματα σε συγκεκριμένες ώρες, χωρίς μεγάλες παρεκκλίσεις. Για ακόμη πιο καλά αποτελέσματα, προσπαθούμε όποτε είναι δυνατόν, να συγκεντρώνεται όλη η οικογένεια γύρω από το τραπέζι για φαγητό.
Το να παίρνει ο καθένας το πιάτο του και να κάθεται μπροστά στην τηλεόραση ή να τρώει στο πόδι, οδηγεί το παιδί σε διατροφικές συνήθειες λανθασμένες. Ο έλεγχος της ποσότητας και της ποιότητας του φαγητού που λαμβάνει το παιδί δεν μπορεί να ελεγχθεί όταν το φαγητό γίνεται βιαστικά και επιπόλαια. Έτσι, άθελά του, οδηγείται στην παχυσαρκία.
«Μην αφήνεις τη δύναμή σου»: Συνήθιζαν να το λένε οι μαμάδες και οι γιαγιάδες παλαιότερων εποχών. Τα δεδομένα έχουν αλλάξει όμως έχει προ πολλού καταρριφθεί ο μύθος. Τα παιδιά μπορούν από μόνα τους να κρίνουν πόσο έχουν φάει, αν νιώθουν πεινασμένα και αν χρειάζονται περισσότερο φαγητό.
Η εμμονή των γονιών να αδειάζουν τα παιδιά το πιάτο τους, μπορεί να τα οδηγήσει στο να αναπτύξουν αρνητική σχέση με το φαγητό, να το βλέπουν ως καταναγκαστικό έργο με αποτέλεσμα και πάλι να αποκτούν κακές διατροφικές συνήθειες.
Το παιδί που αναγκάζεται να τρώει περισσότερο από όσο έχει ανάγκη, συνήθως μόνο και μόνο για να μας ικανοποιήσει, αποθηκεύει περιττό λίπος, δεν μπορεί να το διαχειριστεί και καταλήγει να λαμβάνει περισσότερες θερμίδες από τις αναγκαίες ημερησίως, άρα να παχαίνει. Βεβαιωνόμαστε λοιπόν ότι το παιδί τρέφεται υγιεινά, τρώει τις συνιστώμενες ποσότητες καθημερινά και σταματάμε να το πιέζουμε να φάει, αν δεν θέλει.
«Το παιδί μου είναι παχύσαρκο»: Την ετυμηγορία οπωσδήποτε δεν θα την βγάλουν οι γονείς, αλλά ο διατροφολόγος-διαιτολόγος ή ο γιατρός που παρακολουθεί το παιδί μας. Η λανθασμένη εκτίμηση των γονιών για το βάρος του παιδιού τους, μπορεί να τους οδηγήσει στο να πάρουν λανθασμένα μέτρα. Για το ιδανικό βάρος του παιδιού ενημερώνεται ο γονέας από τον παιδίατρος και αυτός παραπέμπει, ανάλογα την περίπτωση, στον διατροφολόγο-διαιτολόγο.
Πηγή: lightlife.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου